Goedemorgen,
Hier krijg ik altijd zo'n wee gevoel van, in deze periode, bewust vanaf eind 50er jaren veel, dat wil zeggen zo'n 2 tot 15 keer per week was ik wel in het Rotterdamse gebeuren op het water aanwezig, met het aan en op de zeeboot komen, via een touwladder, al overpakkend als een aap naar boven klimmen, dus als je de juiste balans had gevonden op zo'n slinger geval, ik was rechts, dan pakte je steeds het linker touw, en was je een beweging met voet en hand.
Steeds meer word ik me bewust van het voorrecht om, waar een ander niet verder mag, een gebied te betreden wat steeds weer een sprookjeswereld leek.
Dan rijst de vraag natuurlijk op, heb je je dat op dat moment wel beseft, moet ik eerlijk bekennen, wellicht niet half zo intensief, maar achteraf geniet ik nu met volle teugen, eigen lijk is het iets van, het publiek dat je nastaart als je voorbij vaart, en droomt over wegdrijven.
Dus welbeschouwd is ieder vaarmoment een droom, soms met wat tegenwind maar dat vergeten we maar weer, en de zoete memories blijven!
Zomaar wat gemijmer op een mooie herfstdag.
Groet, Willem.
