Net thuis van de boot, spullen uitpakken na een mooie winterreis van een maand was er een snelle actie nodig om een stuk varend cultuur uit ons dorp te redden van de ondergang.
Waar gaat het precies om zal de lezer zich afvragen?
Het betreft hier een oud voetveer wat al bestaat sinds de Middeleeuwen en het beroemde Kruisheren klooster van St Agatha verbond met het dorp Middellaar aan de overkant waar de landerijen van het klooster lagen. Vroeger als roeiboot, in mijn jeugd als klein motorpontje. Ergens eind jaren 60 werd het veer opgeheven en verdween het bootje. Ik had mijn eerste zeilbootje daar in het weiland liggen toen ik een jaar of 12 oud was en ging vaak met dat pontje over.
Dat werd vorig jaar allemaal actueel toen ik een tip kreeg dat het casco van het voetveer teruggevonden was en ergens op een Limburgs opslagterrein lag weg te roesten. Nu was kortgeleden de eigenaar van dat terrein overleden dus het zou wel niet lang meer duren voor alles naar de hoogovens zou vertrekken.
Op de terugweg van onze winterreis door de Brabantse kanalen kwam ik langs dat terrein en heb uitgebreid fotos gemaakt en met de eigenaar van het casco gesproken. Hij moest van de weduwe binnenkort zijn spullen van het terrein verwijderen.
Hij wilde er wel een redelijk bedrag voor hebben en ik maakte de afspraak dat ik direct na de reis de heemkundegroep hier in het dorp zou spreken en een besluit zou nemen over de toekomst van het casco.
Maar nu dus, op zaterdagavond belde hij dat hij het casco aan een ander gegund had voor een paar centen meer.
Ik ben onmiddellijk in actie gekomen, de tussenpersoon hier in het dorp gebeld en die schudde meteen iedereen wakker.
Burgemeester gebeld, wethouder, juffrouw van toerisme en wat al niet meer.
Iedereen plots razend enthousiast want volgens de burgemeester "is er al teveel cultuur uit ons dorp verloren gegaan."
Een telefoontje naar de eigenaar en wat onderhandelen en de koop was rond. Ik ben nu ook de klos en tevens (deel)eigenaar van dat casco.
En dan de plannen.
Men wil nu een stichting oprichten die het beheer op zich neemt en de restauratie gaat regelen via een leerlingenplan van een groot metaalbedrijf hier ter plekke. Het houtwerk voor het stuurhuisje en de bankjes gaat ook via een school dus de kosten gaan meevallen.
Wat gaan we er dan mee doen?
Daarover gaan we eerst eens brainstormen maar men heeft het het al over meevaren met lokale evenementen, Sint naar het dorp brengen als vroeger, op zondagen in het seizoen als overzet dienen bij de toeristische wandelroute etc. Dat gaat wel lukken denk ik.
Belangrijkste stap is nu gezet, het casco is veilig gesteld en wordt in januari opgehaald. Intussen hebben we tijd om een restauratieplan te maken. leuk vooruitzicht allemaal, brengt weer leven in de tent.
Hieronder een serie fotos zoals het pontje was en de huidige bedroevende toestand. De motor schijnt ook nog ergens op een terrein te staan, een 2cyl Deutz luchtgekoeld.
Ik ga nu diep in de archieven duiken om historische documentatie op te graven want alles moet nu in een mooie glossy brochure beschreven worden om sponsors aan te trekken.
Maar gezien de geest hier in het dorp lijkt me dat weinig problemen op te leveren.
