Scheepsplift Arzviller

[frank]

Nog een mooi plaatje in mijn archief tegengekomen Koos,
het is de scheepsplift van Arzviller in de Franse Elzas.
In tegenstelling tot de Belgische bakken in Ronquires die in de lengte de berg op rijden, is dit een dwarsligger.
Overbrugt een hoogteverschil van zo 'n 45 meter.
Vervangt een groot aantal oude sluisjes in het Teigelbachtal waar niet alleen het kanaal, maar ook de trein en een weg door moeten.
De bak is alleen geschikt voor Freycinet afmetingen, spitsen dus.
Opvallend is wel dat de diepgang van het kanaal een aflaaddiepte van 2m20 toelaat. Normaal is 1m80.

[KarelE]

Frank, mooie foto. Roept veel herinneringen op.

Ik vind dat een mooi en indrukwekkend systeem. Wij zijn er zo'n 14 jaar geleden doorgevaren, met een huurboot van de Crown Blue Line. We hebben ook afgemeerd gelegen waar ik de Hylke zie, en hebben het bedieningshuis bezocht. Het was onze eerste watervakantie met een motorboot. Daarvoor heb ik regelmatig op een lek luchtbed onder de dektent van een Polyvalk liggen rillen, zelfs een keer met vrouw en toen 2 of 3 jarige dochter een week weg geweest in Friesland.

De tunnel, boven, na de lift was erg lastig om door te varen. Nu weet ik dat het de zuiging is die je kont naar de kant trekt, maar toen was het vrijwel onmogelijk met een schip van 15x4.5 m door de tunnel te varen zonder steeds de kanten te raken.

We waren niet de enigen die problemen hadden met die huurbakken. We hadden het schip voor 2 weken gehuurd, en lieten de auto door een student naar een andere verhuurbasis rijden. Dat scheelde twee keer afleggen van hetzelfde traject. Na een week overnachtten we op een andere verhuurbasis. Het was net wisseldag. We lagen afgemeerd (alle schepen met de rechte achterkant strak met twee touwtjes aan de wal vast), en zoonlief van toen 7 had het druk met het aanpakken en vastmaken van touwtjes van andere huurders die hun schip kwamen inleveren. Ook hielp hij de mensen van de verhuurder, en wist er voor het aftanken alweer een paar korte meevaartochtjes uit te slepen. Toen kwam er die Italiaan. Una Grande Catastrofe, bleef hij maar roepen. Van de rest verstonden we niets, maar het beeld staat nog helder op mijn netvlies: Het aluminium berghout stond als een fraaie gothische boog over de stuurhut heen, recht omhoog.

Wij besloten nog een stukje te gaan varen. Zoon startte de motor, en ik maakte los. Met een keurige bocht draaide hij het kanaal in, en even verderop door de bocht onder de de brug door. Dat gezicht van die Italiaan, en andere huurders, hoe dat 7 jaar oude knaapje zomaar wegvoer, onbetaalbaar.

Binnenkort heeft hij schipper in zijn dienstboekje staan.......

[frank]

Binnenkort heeft hij schipper in zijn dienstboekje staan.......

Da's mooi, een van de voordelen van een boot is dat je de kinderen van straat houd en ze iets geeft om bezig mee te zijn. Ze groeien op met vaartechniek en daar zijn ze veel handiger mee dan wij..
Bovendien krijgen ze te maken met een andere sociale omgeving dan de straat. Goed voor ze. Zelf kreeg ik iedere reis een paar neefjes mee. Die wisselden af per twee en bleven dan twee of drie weken bij ons.
Daar leerden ze veel en hadden een leuke vakantie, de ouders trouwens ook, die hadden rust
Wat daar van komt zie je aan neefje Luuk die nu na zijn studie een lange zeereis maakt en op Gran Canaria ligt met de boot van pa..

De route naar Straatsburg hebben we twee keer gevaren. Een keer zijn we door gegaan het oude Rhin-Rhone kanaal op tot Kraft, heel erg mooi stuk! Kraft ligt niet ver van de Rijnsluis bij Rhinau. Daar kun je overigens niet doorheen, diepgang 1 meter
Krijg meteen weer last van heimwee..

[Koos]

Hallo Frank,

We hadden nog geen kinderen en gingen op motorfietsvakantie in Frankrijk, vroeg jaren 70.
Dat ging mooi samen met de interesse voor kanalen, en zo kwamen we ook terecht bij de lift die jij beschrijft.
Vol interesse gekeken hoe mooi het ging - overigens geen jacht te zien, alleen serieuze binnenvaart.
We stopten bij een Franse spits die lag te wachten om door de tunnel van Arzviller te worden gejaagd door een elektrisch locomotiefje. Dat deden ze toen nog.
Met weinig Frans en nogal wat gebarentaal regelden we dat de motor op de luiken werd getrokken en zo kwam het dat we al heel vroeg tunnelvisie ontwikkelden. In de opening tussen de twee tunnels kregen we ook nog gezelschap van een goederentrein uit de paralleltunnel.

Een heerlijke ervaring.
Een paar jaar later vonden Koot en Bie de term 'Kicks voor Niks' uit. Wij konden dat wel begrijpen...