van beroeps naar recreatief

[KarelE]

[OT]
Hebben ze die dienstkaartjes nog steeds? Die ken ik uit '78-'81, toen ik namens de Wagons Lits met koffie leurde door de trein. Heel wat bakjes bij de 'meester' ingeschonken, en onderweg uuuuren staan lullen in de open deur. Het leukste was de koploper (proefserie op Asd/Nm) en de Beneluxtrein, met de tot stuurrijtuig verbouwde 'DR'. Maar qua keuken/restauratie was Mat '54 mijn favoriet.
[/OT]

[Tim76]

[OT]
Hebben ze die dienstkaartjes nog steeds? Die ken ik uit '78-'81, toen ik namens de Wagons Lits met koffie leurde door de trein. Heel wat bakjes bij de 'meester' ingeschonken, en onderweg uuuuren staan lullen in de open deur. Het leukste was de koploper (proefserie op Asd/Nm) en de Beneluxtrein, met de tot stuurrijtuig verbouwde 'DR'. Maar qua keuken/restauratie was Mat '54 mijn favoriet.
[/OT]

Het is flink Off-Topic, ja
Ja hoor, dienstkaartje bestaan nog steeds. Zowel op de handheld (Railpocket) als in geprinte versie. Die print je dan wel zelf uit, op A4, die voorgevouwen kaartjes in plastic mapje bestaan niet meer, al hebben een aantal collega's die mapjes nog wel en hanteren vouw-, knip- en plakwerk om het geprinte dienstkaartje daarin te laten passen Van alles wat je omschrijft is de Koploper en het uuuuren lullen nog aanwezig: de rest is geschiedenis. Voor een Mat'54 moet je naar Amersfoort, daar staat en nu vrijwel geheel gerestaureerde 4. De Beneluxversie is onderweg, ook ter restauratie. Een DR staat nog bij de VSM in Beekbergen, weliswaar geel en niet meer helemaal compleet, maar hij is er nog. Wagon Lits is ter ziele. We hebben nu van die Kiosk-jongetjes en -meisjes op de trein met oploskoffie... Wanneer je weer eens een kijkje zou komen nemen denk ik dat je veel veranderingen waar zult nemen maar tegelijkertijd ook zien dat er nog héél veel hetzelfde is...

Groeten van Tim!

[schipper-willem]

Nog wat “intieme”plaatjes van het buitengebeuren een krakkemikkige schuur heerlijk doorlucht voor het timmerhout:



Alles speelt hier een rol in vroeger, toen er nog vis in de sloten zat en we nog zorgeloos op het stilletje onze grote boodschap in dat viswater konden laten plonsen.
Wat eten we tegenwoordig voor rotzooi dat dat niet meer mag en zijn we immuun geworden voor het hedendaagse eten of moeten we terug naar de vergeten groente en wat te denken van net voor het slapengaan nog een heerlijk bord stevige havermout of gruttenbrij?



Ik ga het binnengebeuren eens bekijken en direct valt mijn oog op zo’n lieflijk gebouwde koolvlet met terugvallend boeisel van achteren en groen met rood waren bijna alle kleine scheepjes van voor tot na de oorlog
Eens voer ik met mijn broer in de 60er jaren bieten vanuit de Haarlemmermeer en zag een prachtig opduwertje met ook zo’n terugvallend boeisel in de Ringvaart wij noemden dat ook wel de spiegel.
Dan kwam de hit van Willeke Alberti steeds in gedachten spiegelbeeld waarin alles voorbijgaat:



Enkele voorgangers van haar die het water hoogstens nog zullen ruiken maar niet meer zullen voelen:



Heel anders zal het wel met deze houten punter aflopen als uit het niets verrijst hier een historisch exemplaar, mooi dat zoiets nog gemaakt wordt:



De vaarten rondom de legakkers werden op diepte gehouden met een baggerbeugel en baggerbak zoals op de foto van hout, dat blijft immers het beste drijven!
Zwaar werk daar de bagger werd verspreid over de legakkers het bleek goede mest voor de vele koolsoorten:



Even naar het natte buitengebeuren waar ik de door de vrijwilligers nagebouwde DAMSCHUIT bewonder de voorloper van de Westfries die de geveilde producten naar de kooplui in Amsterdam vervoerde echt een juweeltje waar men trots op kan zijn:





Voor het bieden heb je gewoon minimaal 2 mensen nodig maar ik was geheel alleen dus kwam er van veilen niets maar de indruk van het meubilair en dan te denken dat men de groente waar zoveel arbeid aan ten grondslag lag hier voor je neus weg langs zag komen.
Je moest ook nog een goed etaleur zijn om je waren op zijn mooist neer te leggen in de manden en kratten in de vlet, en o wee als er veel van hetzelfde door de veiling kwam, niet alle waar maar alle hoeveelheid naar zijn geld:





Hier stopt weer even het verhaaltje.

[schipper-willem]

Terug in de werkelijkheid vaar ik rond 13.15 uur weer richting Nieuwe Niedorp maar niet aleer ik van dit kloeke model een foto heb gemaakt hoeveel sier en kracht straalt dit uit!



Zonder foto’s vaar ik om 15.00 uur het dorp binnen met het uitgebreide Allerhande museum ik vind hier mijn jeugd in huishouden en prille stappen in een vervlogen beroep echter dat komt de volgende dag nu even naar de Aldi en enkele plaatjes schieten.
Hoe is het toch mogelijk, alweer een schutsluisje, iets van:

Haal Holland al zijn water weg,
zijn plassen en zijn vaarten.
Dan is mijn land geen Holland meer,
al staat het op de kaarten.



Het is een lang gerekt dorp met een losstaande toren als zo velen een kenmerk in het vlakke land:



Op 18-09 ruim ik ’s morgens de kajuit op en ga om 13.00 naar het motorenmuseum annex grootmoederstijd waarvan ik enkele impressies hier weer zal geven allereerst een Junckers niet zo bekend bij mij, hij staat voor het op druk houden van de startlucht van div. motoren:



Lister hulpmotoren in diverse modellen passeren het verrassend oog ook nog op benzine en de Brons wordt speciaal voor mij als enige bezoeker gestart, eerst een stilstaand plaatje:



en een in werking zijnde je krijg er de bibbers van, echt niet geblurpt hoor:



Een lief klein gloeikop motortje van 10 pk een Laurin je zou hem bijna onder je arm.....
de herkomst is Papendrecht waar de heer Laurin uit Zweden in 1928 neerstrijkt en samen met Toon van Rossem aldaar een motorenfabriek opstart.
De latere Bernard motoren veelal als hulpmotoren zowel in benzine en diesel uitvoering kwamen ook uit deze stal vandaan:



In het volgende stukje nog meer moois, Willem.

[WillemB]

Hij is weer mooi Willem.
Het wachten op de eerste vakantie met mijn wederhelft, varend op de Onze Jan wordt steeds moeilijker.
Dit na het lezen van je story

Gr Willem

[schipper-willem]

Dan komt er een die je zomaar niet meeneemt:



Kolos uit een ver verleden de opstart van de scheepsmotoren, mijn overgrootvader heeft een beurtmotorschip laten bouwen welke in 1900 bij Pannevis te Alphen a/d Rijn van stapel liep waar zo’n monster was ingebouwd.
In die tijd een flinke vooruitgang al zie je duidelijk dat het stoomtijdperk zeker nog actueel is:



Zomaar nog wat impressies van wat eigenlijk voorbij is leg ik vast maar je kan hier hele dagen dwalen en dromen hoe het was, hier een A B C:







Veel is nog genomineerd om draaiend gemaakt te worden, gelukkig zijn er meerdere locaties waar men enthousiast aan de slag is o.a. de Museumwerf te Nieuwegein waar een 30 pk Kromhout geheel uit elkaar gehaald, gestraald en overnieuw met veel liefde in elkaar geschroefd wordt:



Dan volgt een prachtige liggende Deutz in de huiskleur:



Een Modag zo uit een schip ook een hobbyproject:



Industrie’s :



en als laatste een prachtige Deense motor Tuxham uit Kopenhagen veelal voor de kleine kustvaart en de stenenvissers, omgebouwde zeetjalken loggers en grote klippers:



Ik ga nog even naar mijn jeugd terug als kind bij moeder thuis de wekelijkse wasbeurt in de teil, het helpen met de was spoelen en door de wringer de centrifuge, de houtjes hakken voor de kachel en zoveel dingen daar omheen maar dat komt in het volgende stuk aan de beurt.
Groet, Willem.

[schipper-willem]

Naar de zolder waar het in mijn jeugd altijd al spannend was, veel dingen uit een vroeger tijdperk die je nog niet weg kon of wilde gooien omdat je dan ook gelijk je herinnering achter je zou moeten laten.
Zo ook de 1ste verdieping boven de oude motoren waar dingen uit een nog niet eens zover verleden ver weggestopt in je geheugen confronterend tot je komen.
Waar blijf je dan met je moderne apparatuur computersystemen mobile telefoons en besturingstechnieken, bedremmeld sta je dan te midden van de dingen van je jeugd en het voelt als een beetje verraad aan het verleden, afgedaan!
Echter...zonder dat verleden waren we nergens nu en grijpen we nog vaak terug zo van... hoe losten we dat vroeger ook al weer op, maar hier wordt je overspoeld eerst in miniatuur:





De overtoom simplistisch uitgebeeld eenvoudig maar mooi:



het stilletje zoals we de poepdoos noemden:



en de school bijzonder fraai en levensecht weergegeven volgens een voormalige schoolganger:



gereedschap gemaakt uit uitgekookte mergpijp:



We nemen afscheid van het miniatuurgebeuren en ik zie mij weer bij de schoenmaker met zijn grote schort met hoge schoenen om te verzolen, ik moest ook nogal een stukje lopen naar school dus de schoenmaat was gekocht op de groei een maat te groot een maat goed en een maat te klein, zo ging dat toen:





We hebben weer wat te mijmeren groet,
Willem.

[schipper-willem]

Hebben jullie ook nog oude spullen op zolder nou hier raak je niet snel uitgekeken bij de fotograaf :



Op naar de bruidswinkel annex hoedenwinkel:



In het spiegelbeeld zie je het kind in mij vergapen aan vroeger:



en ook de apotheekster vond het goed om zij het heel gedistingeerd om van haar “winkeltje” een kiekje te nemen:



Ambachten waren toen ook nog echt ambachten en veel handgereedschap was voorhanden op de lagere technische school:








straks gaan we naar de bureelapparaten.

[schipper-willem]

Zelfs nu, een 20 tal jaren terug toen we nog schrijfmachines in huis hadden zijn we dat bijna kwijt geraakt maar hier vindt je nog een aantal exemplaren.
Wat waren we jaloers op die notaris of die scheepsbevrachter die zomaar letters en cijfers kon toveren uit een typemachine in de 50er jaren het was beslist nog geen gemeengoed:



Ook de Solex door ons genaamd ouwe wijven straaljager daar menig wijkzuster zich snel moest kunnen verplaatsen:



De kapper was eens per maand een verplicht nummer, helaas waren er niet zoveel kappers dus je kon niet zoals bij andere neringdoenden van het dorp ze uitzoeken op geloofsgenoten.
Dat gold ook voor de apotheker soms moest je dus om de verzuiling heen maar zo kwam ik ook uit bij deze foto:



Als kind moest ik nogal eens met moeder mee om boodschappen ik was een rumoerig kind, kon niet lang stilzitten echter dank zij een goede structuur uit die tijd bleef het beperkt tot een vermaning of een oorvijg.
Soms kwamen we ook zoals op de foto bij de stoffenkraam en kreeg ik omdat ik een ondeugend lief smoeltje had weleens een snoepje bij het weggaan van de verkoopster en dan was ik op slag verliefd op zo’n mens natuurlijk:



De vakfotograaf had wel heel veel materiaal nodig om een fotoafdruk tot een goed einde te brengen zodat hij er nog wat aan kon verdienen en klanten te winnen 7 vitrines stonden er:



Dan komen we in de donkere straat waar het belletje gaat, ach hoe zoet is het gedichtje van
M.A. de Wijs-Mouton:



Mijn eerste rekenmachientje was een Casio uit de 70er jaren echter de zwaardere kalibers van ervoor staan hier afgebeeld:



Een beetje uit de toon stond een stukje techniek wel van de zelfde tijd Meccano:



Het stopt hier weer even tot de volgende, Willem.

[popeye]

Mijn eerste rekenmachientje was een Casio uit de 70er jaren echter de zwaardere kalibers van ervoor staan hier afgebeeld:

Op de laatste foto nog een de voorloper van die casio, de rekenliniaal!
Ik heb er nog twee. De een gebruik ik als liniaal, en de ander zit gebruiksklaar in een kunststof foedraal en lijkt spreken op het grote exemplaar aan de wand.

Groet, Jack.

[KarelE]

Mijn rekeliniaal ging al stuk in de koker op de eerste dag dat-ie mee moest naar school. Het transparante beweegbare deel was gebroken. Ik heb het nooit durven opbiechten en er altijd zo goed en zo kwaad als het ging mee gerekend. Geen idee meer hoe dat zou moeten, overigens.

[schipper-willem]

Onmogelijk om alles te laten zien en eigenlijk raak je hier met je zelf in de knoop als je er een eind aan moet breien.
Afgelopen week moeder verhuisd, dwz haar huisje leeg gehaald zij zelf zit in de verzorging met wat spulletjes die haar vertrouwd zijn.
Samen met broer en zus dus weer zoveel herinneringen door je handen, we zijn uit een “bewaar”familie dus jullie snappen?
Zo ook gaan we proberen afscheid te nemen van dit motoren en grootmoeders tijd museum echter we moeten nog langs de baby afdeling dus nog een paar dan.
Zo’n kinderwagen als achterin hebben we ooit naar de rommelmarkt gedaan en is bij opbod verkocht voor fl. 1100.= in eind negentiger jaren.
En die kinderstoel, ik geloof dat zoiets nog in de familie rondwaart, toch wil ik nou echt uit dat museum vandaar dat ik deze nu op dinsdag 02-02-2016 plaatst, en tegen het weekend weer ga varen:



Toch wel een schokkende ervaring als er om de hoek nog een Brons op de eerste etage met zijn kop komt kijken, gepoogd wordt hem weer gangbaar te krijgen dit seizoen:



Poppen en poppenwagens in soorten en maten voor de moedertjes inspé :



Schaatsen doen we ook al even niet meer vandaar dat de ijzers opgeborgen worden in diverse musea zoals hier niet aan de wilgen maar aan de muur:



zelfs een miniatuur van de Broeker veiling is hier aanwezig:



Maandag,althans hier op dit plaatje denkend aan vroeger toen ik als kind moeder meehielp om de was door de wringer te stoppen, die geweekte tere kinderhandjes die natuurlijk een keer er tussen kwamen en zo een nagel verspeelde:



Radio, de avonturen van Eelkje, of bij uitzondering het AVRO kinderkoor, nog steeds hou ik van vrolijke wijsjes, van een liedje voor jongens en meisjes, en mastklimmen met Johan van Bodegraven.
Tot slot de ochtendgymnastiek met Ab Goubitz en aan de vleugel Arie Snoek
Rechtsonder zie je nog van die slede stofzuigers, wij hadden een Ruton dat merk met zo’n briesende stier op het merkplaatje:



Tot slot inspecteer ik de keuken met wel erg veel herkenbare spullen of ik het gisteren nog in mijn handen had, zelfs de prutteltjeskan alias de percolator om koffie te zetten op het oliestelletje achterin heb ik nog op de Vrijbuiter.
O ja, daar moet ik nog naar toe dus nog maar gauw:



Nog een stichtelijk afscheid van hier, laat altijd je lichtje schijnen al draait het hier allemaal op peterolie:



Hier neem ik afscheid van dit museale verleden, tot de volgende,
Willem.

[quichot]

Wat een bizarre collectie! Combinatie van verzamelwoede en niks kunnen weggooien. Lijkt me heel leuk om daar een paar uur te verpozen.

[popeye]

Wat een bizarre collectie! Combinatie van verzamelwoede en niks kunnen weggooien.

Schijnt in de meeste musea het geval te zijn, alleen dan staat het in de depots opgeslagen.

Groet, Jack.

[schipper-willem]

Na nog een enkele boodschap er is zowaar een Aldi maak ik de boel gereed en vertrek uit Nieuwe Niedorp ondanks dat er morgen een bloemencorso wordt gehouden.
Op 18-09 om 17.20 uur vertrek de Vrijbuiter richting Kolhorn:



Echt typisch een Noord Hollands plaatje, en daar ik nog een almanak uit 2006 raadpleeg ben ik 10 minuten voor sluitingstijd voor de Braaksluis, de sluiswachter is al bezig de denkbeeldige slingers voor het openen van de sluis op te bergen en drijf ik naar het steiger en hou het dus al zeer snel voor gezien.
Het eten bereiden is niet geheel onplezierig dus een half uur later werk ik de warme hap naar binnen en verwerk ik deze indrukwekkende dag in een enkele zin in mijn opschrijfboekje.
Nog een foto van zomaar een woon motorscheepje met een zgn kruiserkontje:



Hollandse luchten en dubbel rood, een mooi fotomoment vanaf de boot:



Als penseelstreken in de avondlucht, zie ik die prachtige schoonheid en ik zucht:



19-09 zijn we inmiddels geschut om 9.00 uur daar er nog een jacht zich heeft aangemeld voor sluis Kolhorn en we dan samen kunnen schutten zonder veel oponthoud.
Enkele plaatjes onderweg een mooie opdrukker:



Een prachtig model tjalk, ik vermoed een replica maar niet minder mooi:



Gezien de volgende foto gingen ze hier ook ter visvangst:



Een lief aakje zouden ze misschien een schutkleur creëren? misschien is de eigenaar wel ziek of nog erger, dat spookbeeld zullen we allen wel eens overkomen als je geen liefhebbers in de familie bezit:



Van wind was geen sprake en spiegelend gleden we langs dit kloeke oude kruisertje:



tot het volgende stukje, Willem.