van beroeps naar recreatief

[schipper-willem]

We zien de oude Zijdebrug en soms vinden we dan verlangende mensen die graag mee zouden willen, maar door werk of andere planning het spontane van verrast aan boord springen niet kunnen waarmaken.

De standaardmolen op de heenweg achteruit al gespot, en door de bochten, veelal royaal kun je zien dat het ook een rivierenloop is, nu vooruit maar je hebt dan wel haast hetzelfde plaatje:

We gaan een lunchpauze inlassen en kunnen zomaar in de middle of nowhere afmeren met het zicht op de molen vanuit de kajuit of roef net wat je wil:

We komen aan bij de raadplaat van eerder, weer een verhoging in het landschap wat ook Den Donk heet mooi gesitueerd in het landschap:

Een lieflijk plekje:


We gaan er voorbij en hebben deel aan het water eten niet van twee walletjes dus geen deel aan het land, trekken een uitwisbaar spoor en met geluk hebben we de foto’s nog.
Inmiddels is het volgende fotomoment al weer op de Ammersche boezem waar we onder de kikker (het bruggetje) doorgaan:

Ook voor hier beslist geen alledaags gezicht zo’n scheepje varend hier:

Aangekomen in de eerste bocht van de Dwarsgang zien we over het grasland het pittoreske kerktorentje van Ottoland:

en aan de tweede bocht wat korterbij:

Er ontstaat een blinde vlek doordat we een stukje overslaan en zijn dan ineens bij de Kerperbrug dus dat voor de laatste aflevering, Groet Willem.

[popeye]

Inmiddels is het volgende fotomoment al weer op de Ammersche boezem waar we onder de kikker (het bruggetje) doorgaan:

In Grunnen heet dat een hoogholtje.

Groet, Jack.

[schipper-willem]

De “natuurlijk” versierde brug komen we als vanzelf weer tegen, daar de waard alleen maar in en uitgevaren kan worden via Hardinxveld-Giessendam:

We komen weer op de riante Giessen en wanen ons weer in de parkachtige contreien
van Giessenburg.
De treurwilgen getuigen veelal van welvaart dus schieten we er maar weer een plaatje van:

Meer op het oog ziende welvaart op de oever:

We zijn dan de dorpskern van Giessenburg al gepasseerd en manifesteert de nieuwbouw zich op het oude terrein van de melkfabriek en zo veranderd het industriële landschap stilaan in een mooi aangeharkt geheel met voor de meerder bedeelden een afgebakend stukje eigendom.
Alleen denk ik dat het stukje in Afrika echt van je zelf is als je het koopt, maar hier zal al je noeste arbeid om er bij te mogen horen nooit helemaal je eigendom worden.
Niet voor niets maak ik dan ook een foto van karakteristieke bebouwing zoals het overal rond de Giessenzoom was:

Giessen Oudkerk komt in zicht opnieuw een verrassend plaatje:

Een scheepje van Heerewaarden siert de volgende opname nu van de andere kant:

Op het volgend plaatje zie je wat verder weg in het midden de westelijke ingang van de veel in opspraak geweest zijnde Betuweroute:

Het bungalowpark de Giessenhof met een diversiteit aan gebouwtjes, mensen die in de 50er jaren de bebouwde kom ontvluchtten bouwden hier hun houten onderkomen.
Maar het kon veel later allemaal natuurlijk veel beter kleine paleisjes verrezen in steen ook op het park en tonen de gouden nadagen van de 20ste eeuw met haventje en bootjes om te spelen:

Ook zie je nu het ventilatie annex verdeelstations gebouwtje van de oostelijke ingang van de Betuweroute aan de Neerpolderse weg:

Ineens zijn we dan weer in Hardinxveld-Giessendam aan het parkje in de Damstraat vanwaar gisteren de reis begon:

Hier zijn dan de reisgegevens van de Giessenvaart gestrand, en gaan we op naar het volgende verhaal.
Groet, Willem.

[Marie Christina]

Ik heb weer genoten, Willem.
Dank je.

[WillemB]

Weer met plezier gelezen, Willem.

Gr Willem B

[quichot]

In een volgend leven moest ik toch maar een kleiner scheepje kopen!

[schipper-willem]

Van een koning die bezembinder wilde worden, en een bezembinder die koning wilde zijn.
Ze hielden het nog geen dag uit,juist dit medium is om al delend in elkaars ervaring beide werelden (groot en klein) te ontdekken, en wellicht verwondering en respect voor elk zijn intenties te hebben.
Tot later, Willem.

[Aqua Domus]

Met ons vorige bootje ook daar gevaren .
Prachtige omgeving en hele vriendelijke mensen.


Lig je rustig in Hoornaar zondag ochtend en het gas is op.
Boot is te klein voor reserve fles , dus koelkast uit en geen gekookte of gebakken eieren voor het ontbijt.
Ik met de fles op mijn nek gaan lopen en binnen 300 meter aangesproken worden.
Probleem uitgelegd en de goeie man stap gelijk in zijn auto en rijd met mij naar de pomp.
Fles gevuld en 10 min later netjes aanboord afgezet.
Voor de kids goed en wel wakker waren stond de pan al aan en gewoon lekker ontbijt gemaakt.
Was een ervaring die niet snel vergeten word.

GR Louis

[Marie Christina]

Op zulke momenten blijkt de wereld tóch niet zo verrot als we soms denken.
Gelukkig.

[schipper-willem]

Afscheid vaarseizoen en Mercedes .
Neef Henk wilde graag toch nog een paar dagen er op uit, het kon geen week velen daar zijn partner, wel herstellende maar toch aangewezen was op zijn hulp.
Het werden 2 dagen Brabantse Bieschbos op 15 en 16 oktober.
Nadat we wat proviand hadden bemachtigd staken we van wal en voeren naar de sluis die in het niet viel naast het Kolff gemaal:

Veel foto’s zijn er aan het beging niet gemaakt, druk met schutten oversteken op de Merwede de scheiding van de Nieuwe met de Beneden Merwede en de invaart naar de Biesboschsluis te Werkendam.
In het steurgat kwamen we een beroepsman tegen:

We zochten een rustmoment om even te lunchen, en vonden een veranderd steigertje aan de polder de Dood, nu lig je met de kop in de wal, maar eerder was er op een in het vaarwater gestrekt steigertje waar ook wel passagiersschepen aanmeerden.
Die lieten dan hun opvarenden los en lieten hen dan Biesbosch megoggelen, hier het ieniminie steigertje:

Het water was stijf aan de maat zoals je kunt zien aan de spudpaal van het steiger dus ik durfde ook wat meer te wagen:

Er is nog maar een paar uur gevaren als je tot rust komt in deze ruime omgeving:

Op het volgende plaatje kan je zien dat ik nog niet zo thuis ben hier, te vroeg rechtsaf kom je in een doodlopend slootje waar nog geen kano zijn vleugels uit kan slaan, maar toch mooi:

Even later varen we dan toch in het gat van de Buisjes waar ik nog nooit was doorgevaren met de Vrijbuiter, en kijk mijn ogen uit:

En ik moet nog ergens een nieuw forumvlaggetje hebben, deze heeft zijn sporen wel verdiend:

Weer zo’n krinkel kronkel slootje, het gat van den Kleinen Hil, waar je echt goed op moet passen voor evt. tegenvaart en het echte bochten werk:


Hendrik, kunnen we nog wel verder:

Gelukkig doemt het grotere gat van den Kleinen Hil voor ons op, dus het licht na de groene tunnel:

Even puzzelen en tot de volgende, Willem.

[sambeek]

wat voor diepgang heb je Willem? 80 cm?

[Dirk]

Dit is wel heel mooi varen, heel onbekend en onbereikbaar voor ons ...
;-D
prachtig om dit toch zo te volgen Willem!
groetjes, Dirk

[Tim76]

De Vrijbuiter steekt ongeveer 90 centimeter diep

Groeten van Tim!

[schipper-willem]

We zijn op deze foto alweer een stukje verder, door het noordelijk vaarwater van het Gat van Den Kleinen Hil en rond de Paardenkop het Gat van Kampen en het Kooigat naar het Gat van de Honderd en Dertig dus langs het drinkwater spaarbekken:

We laten het Gat van de Slek rechts liggen en tuffen door:

Dus nog steeds in het Gat van de Honderd en Dertig waar men opnames tracht te maken van de Zeearend die hier in de buurt zijn Horst zou hebben:

De camera was gericht naar één dezer boomtoppen, dus het zou zomaar kunnen:

Via het Keeske Jaan Killeke zouden ze in Brabant zeggen zitten we op het volgende plaatje al weer in het Gat van de Kerksloot:

Zo te zien hebben wij meer geluk dan de opname ploeg volgens ons was dit witte geval wel de bewuste Zeearend, varend op de Amer richting Gat van de Vissen:

Ook deze witte reiger tracht een visje te verschalken:

Eenmaal in het Noordergat van de Vissen stevenen we op de Deeneplaat af waar we voornemens zijn te overnachten, je zou denken er vaart rond deze tijd niemand meer maar er schoot juist voor ons een zalmschouw het kleine haventje in, en achter ons nog één:

Toch vonden we opnieuw een idyllisch plekje in het piepkleine haventje:

de volgende komt er gelijk achteraan!

[schipper-willem]

Een paar foto’s terug was er al iets vreemds onbestemds te bespeuren, varend richting Deeneplaat was alles zo ruimtelijk er miste iets, maar doordat je er niet alle dag komt, (pinksteren 2012 voor het laatst) zagen we dat in eerste aanleg niet.
Wel toen we goed en wel vast lagen, het leek wel Azië of Zuid Amerika in het klein, een complete verwoesting van de grote bomen op het eiland en een desolate aanblik:
sam4520
Het enige stenen huis ooit van een landbouwer komt nu iets beter uit het kreupelhout te voorschijn vroeger werden er Biesbosch aken beladen met diverse ladingen w.o. suikerbieten:
sam4521
Alles veranderd, daar ontkom je in dit leven niet aan, en Staatsbosbeheer vond het te gevaarlijk worden en het is ook aan veel boomstronken te zien,uithollingsgedrag.


Het geheel komt heel ruimtelijk over, de statige bomenlaan het majestueuze ruisen en het nietige van jezelf op een onbewoond eiland is met grof geweld geveld:



Op de laatste foto staat er vlak bij het haventje nog een groepje hoge bomen als trouwe wachters te mijmeren hoe het ervoor was geweest.
Onderweg, we deden een rondje waren er wel mooie plekjes die ook wel een opname waard waren, Spiegelbeeld zeg eens even, waar is de andere bomenrij.
Zeg me toch komt het nog terug, als het kan weer zij aan zij.
Vrije interpretatie van een vervlogen liedje, je leest ik ben in een opperste melancholieke bui,
vandaar dit plaatje:

De uiloper van het Frans Gat met erna de zwarte keet bijna open en bloot:


Heb daar Hendrik maar even vereeuwigd, denkend aan zo’n 18 jaar geleden toen ik soms meehielp bossen vers gekapt griendhout uit de zompige griend naar het hogere gedeelte te sjouwen voor transport met een dekschuit naar Hardinxveld.
Heb daar ook nog in de keet vertoefd tijdens de schaft met een lekker vuurtje, de bedsteden zitten er als het goed is nog in, waar de griendwerkers overbleven.
Dit was dan nog een luxe keet, er waren er wel van dikke takken en riet opgetrokken, en alles puur handwerk van zonsopgang tot zonsondergang, een bar bestaan!

Tegenstelling is soms groot, hier weer een prachtig bijna ongerept stukje vastgelegd:

Wat te denken van de volgende opname, zomaar eigenlijk lukraak iets geprobeerd, de schoonheid van de ouderdom:

Zo ziet het er van buiten uit, je zou er zomaar aan voorbijgaan, dit is echt puur Biesbosch:

Weer even iets om over na te denken, Groet, Willem.